Kleinzerig

Meer dan een half miljoen mensen krijgen jaarlijks een recept voor een sterkwerkend opioïde, een verdriedubbeling in een paar jaar tijd. Een eind aan de groei lijkt nog niet in zicht.

Tegelijkertijd zien we gestaag het aantal (onderschepte) vervalste recepten stijgen, tot zestig afgelopen jaar. En de geluiden over onderhandse en illegale handel in opioïden worden steeds luider. Voortschrijdend medisch inzicht volgt hier naadloos de voortschrijdende nationale eis om zo snel en zo sterk mogelijk verdoofd te worden.

Tegenslagen zijn onacceptabel, pijn als nuttig signaal is een achterhaalde volkswijsheid geworden. En toch: nemen we de waarschuwingen wel serieus van landen die ons zijn voorgegaan in het ongebreidelde gebruik van opioïden? In de VS en Canada heeft het misbruik van deze geneesmiddelen enorme proporties aangenomen. Daar is sprake van een wijdverbreide verslaving die het gebruik van klassieke drugs inmiddels ver overtroffen heeft. Er is een met het misbruik gepaard gaande criminaliteit en het aantal slachtoffers van deze receptgeneesmiddelen neemt toe. Als we niet de rem gaan aantrekken en ons bewust zijn van de risico’s, hollen we in rap tempo onze overzeese vrienden achterna.

Kleinzerigheid lijkt geruisloos onze volksaard te zijn binnengeslopen. Kleinzerigheid lijkt op alle maatschappelijke terreinen steeds meer applaus te krijgen. En dus ook op medisch terrein. Maar pas op: het je wentelen in een slachtofferrol is verslavend. En levensgevaarlijk.