Medische noodzaak

Zo komen er binnen de preferentielijst steeds vaker producten voor in 90-stuks-verpakking. Dat lijkt me ook goedkoper te produceren, het gaat om centen, maar geldt dat niet voor het hele preferentiebeleid tegenwoordig?

Voor de zomervakantie kregen we een verzoek om het oude, niet-preferente label weer te leveren, in de 30-stuks-verpakking. Na enig doorvragen kwam de reden boven tafel: de grote doos past niet in het kastje van de caravan. En ja, de medicijnen mochten niet overgedaan worden in een kleiner potje, “na aanbreken beperkt houdbaar”.

Een andere casus. Mevrouw had in de linnenkast alle medicatie keurig op een rijtje liggen. De aangebroken doosjes lagen beneden. Als ze het laatste doosje uit de linnenkast haalde bestelde ze nieuwe. Met 30-stuks-doosjes ging dat prima, met 90 stuks was ze óf veel te vroeg, óf ze vergat het. Herhaalservice bracht hier de oplossing.

We hebben ook een medische noodzaak meegemaakt die te maken had met de kleur van de pillen, die leken anders te veel op die van de echtgenote en dat ging dan wel eens mis.

Doorvragen levert vaak een heel andere noodzaak op dan een puur medische. Soms, niet altijd, is er een oplossing te vinden. Een voorgedrukte medische noodzaak op het recept, soms met meteen maar “chronisch gebruik” en B2 om alle vragen voor te zijn, helpt dan niet. Ook in de spreekkamer moeten zin en onzin gescheiden worden.