Planning

Het is zes uur en iedereen is naar huis, maar mijn bureau ligt nog bezaaid met recepten, post, een signaallijst en allerlei briefjes waar ik nog iets mee moet. Ik heb vandaag duidelijk iets niet helemaal goed gedaan; het voelt ook alsof ik achter de feiten heb aangerend en van mijn prachtige planning is niet veel terechtgekomen.

Hoe komt dat nou? Doordat we deze week één hele dag gesloten zijn? Door die zieke assistent? Of door die medicatiebeoordeling waarbij de oudere dame het heel erg gezellig vond om alles te vertellen (ik blijf het een uitdaging vinden om dat op een goede manier af te kappen)?

Het kan ook dat bijzondere recept zijn, waarvoor ik het ziekenhuis moest bellen, vervolgens lang in de wacht stond en weer werd doorverbonden. Of de terminale patiënt wiens familie vlak voor sluitingstijd belde, omdat ze de huisarts niet meer konden bereiken en op medicatie zaten te wachten die nog niet voorgeschreven bleek te zijn. Ik prees mezelf gelukkig dat ik nog bij de arts kon binnenlopen, maar moest vervolgens zelf op pad om de medicijnen te bezorgen.

De waarneming voor een collega die op vakantie is, zit er voor vandaag ook weer op; alle recepten zijn nagekeken. Nu die van mijzelf nog even, plus de rest van mijn to-do-lijst, die voor een dag als vandaag duidelijk veel te lang is.

Maar ach, dit soort dagen komen soms nu eenmaal voor, gelukkig niet elke dag. Al zou een opfriscursus timemanagement best welkom zijn; die gaat op m’n planning.