Vals

Daar had ik nog geen ervaring mee, maar in dit geval was het wel erg duidelijk. Op vrijdagmiddag, een paar minuten voor vijf, meldde zich een patiënt in de apotheek met een recept voor methylfenidaat. Geen bekende patiënt voor ons, dus de assistent nam het recept mee voor overleg.

Onze eerste stap was natuurlijk: bellen van de voorschrijver op het recept. Maar mevrouw rook onraad, reageerde geïrriteerd dat het “allemaal wel erg lang duurde” en stoof de apotheek weer uit. Natuurlijk was de arts precies op dat moment niet meer bereikbaar, dus werden de vermoedens pas op maandagochtend bevestigd door de doktersassistent die ik aan de lijn kreeg.

“Och ja, die meneer.” Ze zuchtte een beetje en ik kon bijna horen hoe ze haar schouders ophaalde. “Tja, ach, dat is een heel bekend verhaal. Deze patiënt probeert dit wel vaker met hulp van zijn vrouw, maar in deze regio weten alle apotheken wel dat ze niets meer moeten meegeven, hoor.”

Ik legde haar uit dat meneer zich nu blijkbaar ook in andere regio’s meldde en dat het probleem dus groter werd. Waarop haar reactie was: “Tja, ik zal het de dokter wel doorgeven, maar we weten ervan en we kunnen er toch niets aan doen.” Ik viel een beetje stil van deze rechtlijnige conclusie.

Ik heb de aangifte ingevuld, alles opgestuurd en de regio geïnformeerd. Sindsdien heb ik er niets meer van gehoord, behalve een melding van een andere apotheek, waar deze patiënt het ook had geprobeerd.