Regel het zelf

Het behartigen van een fundamenteel patiëntbelang met inzet van je farmaceutische deskundigheid leidt onvermijdelijk tot een spanning.

Anne Ruth Mackor schreef in 2011: “Professionals klagen over aantasting van hun professionele autonomie. Omgekeerd luidt de kritiek dat professionals hun autonomie vaak gebruiken als excuus om zich niet te hoeven verantwoorden, om gemakzuchtig vast te houden aan ingesleten inefficiënte of ondeugdelijke gewoontes, of om zichzelf op dubieuze wijze te bevoordelen.”

Discussies hierover verlopen moeizaam. Ten eerste omdat verschillende betekenissen van autonomie door elkaar lopen. Ten tweede omdat binnen de samenleving geen helder beeld bestaat van wat van de apotheker als professional verwacht kan worden.

Autonomie wordt vooral opgevat als keuzevrijheid om te doen en te laten wat je wilt zonder inmenging van anderen. De correcte uitleg van het Griekse woord auto nomos is zelfwetgeving, dat verwijst naar het vermogen om redelijke beslissingen te nemen en jezelf een norm te kunnen stellen.

Zelfwetgeving en zelfrealisering hebben met elkaar te maken. Het vaststellen van de eigen professionele standaard en elkaar daaraan houden is ook voor apothekers een voorwaarde om gekend, herkend en erkend te worden als professional. De inzet van apothekers bij het initiatief ‘Ontregel de zorg’ klinkt ons als muziek in de oren. Maar het vertrouwen van patiënten en cliënten krijgen we niet cadeau. Laten we het goed regelen.