Beddendans

Meneer X ligt al sinds juni van dit jaar op onze intensive care met een complex beloop, waarbij op dit moment de meest verstandige zet een (niet-urgente) overplaatsing naar een nabijgelegen ziekenhuis zou zijn. Het is momenteel zomervakantie, en bedden in de regio zijn beperkt door onderbezetting van gespecialiseerd personeel en de zogenaamde ‘zomerstops’. Buiten het gelazer over verzekeringsstatus is het vinden van een plekje dus al een uitdaging.

Maar gelukkig! Het ziekenhuis van keuze heeft nog wel ruimte, mits wij een andere patiënt van hen kunnen overnemen. Kunnen we! Oh nee, ai. Deze patiënt blijkt nog niet bekend in ons ziekenhuis, en is verzekerd bij, jawel, die ene verzekeraar. Conclusie: het is niet mogelijk om de patiënten te ruilen, want er wordt geweigerd deze zorg te vergoeden in ons ziekenhuis. Directe consequentie: langere ligduur van meneer X, want een nieuw bed is niet zomaar te vinden.

Uiteindelijke consequentie voor de maatschappij door deze langere ligduur: hogere zorgkosten. Maar blijkbaar zal dit de verzekeraar een zorg wezen.