Tekort
Laten wij de patient niet óók te kort doen.
Gelukkig wordt steeds vaker een tijdelijke importvergunning verleend. Ik ben dan altijd blij dat er een optie is, die weliswaar bewerkelijk is, maar waarmee de patiënt uiteindelijk wel is geholpen. Helaas heb ik de afgelopen maanden al een aantal keren meegemaakt dat de patiënt soms toch niet geholpen lijkt in de eigen apotheek.
Zij krijgen dan namelijk te horen dat het écht niet mogelijk is een geneesmiddel te verstrekken en ze worden letterlijk retour ziekenhuis gestuurd, met lege handen. Het benoemde argument: de apotheek kan niet importeren. Is hierbij de vertaling: de apotheek wil niet importeren?
Maar dat stelt ook mij voor een probleem: zelfs al zou ik als ziekenhuisapotheker zonder poliklinische apotheek aan ambulante patiënten mogen verstrekken, ook ik moet het middel gewoon importeren, net als in de eerste lijn. Ook ik heb te maken met levertijden, de handeling kost mij tijd, en kost het ziekenhuis (dus de samenleving) geld. Nu heb ik zelf geen eigen onderneming die dreigt in rode cijfers te komen, krijg ik maandelijks mijn salaris gewoon uitbetaald en denkt u wellicht “zij heeft makkelijk praten”. Maar een patiënt zomaar wegsturen?
Collegae, ik roep u op: het geneesmiddelentekort is helaas een feit, maar laten wij de patiënt niet ook tekort doen.
Ja en nee. Er zijn ernstige tekorten, mede door overheids- en verzekeraarsbeleid. Importeren is geen issue, wel de mate vergoeding van het geïmporteerde geneesmiddel. Kent u een zorgverlener die meebetaalt aan de behandeling van de patiënt? Dus dan zelf betalen en dat wil de patiënt niet altijd.
Afgezien daarvan uit eigen ervaring: iemand van 20 km verderop belde ons in wanhoop. Bij 5 apotheken in haar eigen woonplaats kwam ze niet verder. Wij hebben het voor haar geïmporteerd, twee dagen later in huis. Kostendekkend..
Ofwel: het kan inderdaad beter