Tijd
Tijd is een vreemd verschijnsel, dat zowel heel snel als heel langzaam kan gaan.
Gisteren was mijn eerste werkdag na een verlengd zwangerschapsverlof. Het is fascinerend om te zien hoeveel er in zes maanden is gebeurd, maar tegelijkertijd ook hoe weinig voortgang er soms is. Met meer dan duizend nieuwe mails in mijn mailbox, een aantal nieuwe en vertrokken collegae en diverse nieuwe werkwijzen, had ik aan de andere kant een net ontvangen mailtje met een vraag die ik letterlijk ook de dag voor mijn verlof had gekregen. Sommige veranderingen gaan nou eenmaal ontzettend traag.
Dat blijkt ook uit de berichtgeving rondom de kerst: ‘Kabinet verplicht zorgverleners patiëntendata digitaal te delen’, ‘Faxen over patiënten moet straks écht voorbij zijn’, ‘Het overlaten aan de markt leidt tot te veel vrijblijvendheid. Er moet één taal komen waarin systemen met elkaar communiceren’.
Ik vier dit jaar mijn tienjarig werkjubileum. Op mijn eerste werkdag vond ik het al bizar dat de zorg zó ouderwets was qua digitalisering. Enige tijd later werd het landelijk EPD weggestemd en leek het nog lang te duren voordat er vooruitgang in kwam. Dat bleek inderdaad zo te zijn, en nu, acht jaar later, is er dan eindelijk weer steun vanuit de politiek voor het eenvoudiger delen van gegevens. Hopelijk blijft die steun deze keer wel.
De tijd zal het leren.