Bureaucratie

Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik naar de achtergrond. Het bleek om een patiënt te gaan met ernstige psychiatrische problemen. Hiervoor was een acute specialistische observatie nodig, omdat hij een gevaar voor zichzelf en omgeving leek te zijn.

De patiënt kon echter nergens terecht. Op diverse plekken was hij niet meer welkom en de locatie waar iedereen naartoe verwees, wilde hem niet acuut opnemen omdat hij niet bekend, dan wel op tijd aangemeld was. Wat nu?

Ik kan me voorstellen dat je je als huisarts verantwoordelijk voelt dit op te lossen, maar tegelijkertijd loop je ook tegen een bureaucratische muur aan.

Zo kampt iedere zorgverlener weer met problemen, waarmee hij moet zien om te gaan. Denk aan opnamestops bij ziekenhuizen vanwege budgetten, niet de juiste indicatie bij het opnemen van cliënten op een revalidatieafdeling of, voor ons als apothekers, het omgaan met het preferentiebeleid en de vele naleveringen.

Helaas ligt de oorsprong van deze lastige dilemma’s te vaak in beleid en wet- en regelgeving en niet zozeer in de medische achtergrond van een cliënt. Gelukkig is het voor ons, bij bijvoorbeeld veel naleveringen, vaak op te lossen door een alternatief in te zetten, ook als dat zelden ten gunste is van de patiënt. Maar liever iets, dan niets.