Pleistervraag

Enige tijd later was ik bij een bijeenkomst voor verpleegkundigen die als specifiek aandachtsveld medicatieveiligheid hebben. Ik benoemde bovengenoemde casus. Een aantal aanwezigen vond het vergezocht. Toen ik vroeg of er behoefte was aan extra instructies op de toedienlijst was hun reactie: “Dit is basiskennis van een verpleegkundige, dat moet je gewoon weten.”

Mijn wedervraag was of zij wel eens bij een bewoner meerdere pleisters op het lichaam hadden aangetroffen. En wat bleek? Bijna iedereen had dit wel een keer meegemaakt, vooral bij fentanyl-, nitroglycerine- en rivastigminepleisters.

In no time stroomden de vragen over transdermale toediening binnen: “Waarom is een plakschema belangrijk?” Of: “Kun je pleisters knippen?”. De casus resulteerde in een interactieve scholing van een uur over transdermale toediening en het opnemen van waarschuwingsregels in het toedienregistratiesysteem.

Ik ben blij dat ik niet alleen de vraag van de arts heb beantwoord, maar tevens een verbetering heb kunnen aanbrengen in het medicatieproces. En wat ik ook heb geleerd: als ik een casus bespreek waar men in eerste instantie lacherig op reageert? Gewoon doorvragen!