Stoppen

Maar wat in deze richtlijnen niet altijd voldoende naar voren komt, is het uitsluiten van een ander geneesmiddel als oorzaak van de klachten. Dit leidt met enige regelmaat tot een prescribing-cascade. Het herkennen een dergelijke cascade is lastig.

De hoestdrank bij ACE-remmers weet iedereen nog wel te herkennen. Maar hoe zit dat met  de benzodiazepine bij een SSRI die in de avond wordt ingenomen? Bij het urologisch spasmolyticum voor incontinentie door diuretica voor oedeem door een calciumantagonist? De levodopa voor rigiditeit door metoclopramide voor misselijkheid door digoxine?

En als wij als geneesmiddelenexpert de cascade al niet altijd herkennen, hoe kunnen we er dan voor zorgen dat we deze geneesmiddelen op tijd stoppen of vervangen? Gelukkig komt voor het stoppen van medicatie steeds meer aandacht in de medische wereld, en zal op korte termijn de richtlijn Verantwoord minderen en stoppen van medicatie verschijnen.

Helaas is het niveau van deze richtlijn nog vrij abstract. Een goede eerste stap dus, vooral voor de awareness, maar hoe nu verder? Als apotheker moeten wij hier onze rol zeker in pakken en alvast nadenken over uitwerking van de richtlijn in onze eigen praktijk.