Gierfalen

Meestal is de scholekster met zijn schelle pietepiet er vroeg bij. Opgetogen vertel ik thuis dat ik ook de eerste grutto weer heb gehoord.

Misschien kun je wel zeggen dat ik graag vogels kijk; in elk geval vind ik het fascinerend hoe dit schouwspel zich elk jaar weer ontvouwt. Ik zou er niet aan moeten denken dat zoiets moois wordt verstoord. En dat is precies wat verder van huis wel is gebeurd, met de gier en de arend. Deze aaseters doen zich graag tegoed aan kadavers en kunnen daarmee tegen een stootje (zou je zeggen). Maar helaas zijn hun nieren extra gevoelig voor diclofenac, met de dood als gevolg. Aangezien dit geneesmiddel bij vee ruim is toegepast, is een aanzienlijk deel van de Aziatische gierenpopulatie inmiddels uitgestorven. (Ja, ik dacht ook: hoe kan dit, klopt dat wel? Maar het is toch echt waar.)

Als apotheker ben ik feitelijk een soort ‘ambassadeur van het geneesmiddel’ en voel ik mij medeverantwoordelijk voor dit debacle. Wat kunnen we als beroepsgroep doen, behalve het gebruik ervan zoveel mogelijk mijden? Suggesties zijn welkom!