Blij van bijwerking

En zoals al eerder bekend: ik heb een beroepsdeformatie. Ik denk best vaak als iemand iets heeft – inclusief mezelf – dat kan wel eens een bijwerking zijn. Maar in dit geval, dacht ik daar pas heel laat aan.

Ergens in de afgelopen zomer voelde ik een rare verdikking aan de zijkant van één van mijn borsten. De volgende dag kon ik al terecht bij mijn huisarts en een paar dagen later zat ik bij de mammapoli. Na borstfoto’s en een echografie wist ik binnen een uur dat het gelukkig geen borstkanker was. Wat is dat toch geweldig goed geregeld tegenwoordig!

Samen met de radioloog keken we naar de net gemaakte foto. En vergeleken het met de foto van mijn mammografie van de borstkankerscreening een jaar ervoor. Heel duidelijk was te zien dat op de nieuwe foto op één plek – de plek van de verdikking – heel veel klierweefsel was ontwikkeld. Op de foto van de screening was daar nog niets van te zien.

En toen pas ging er bij mij een lampje branden. “Dat komt door de hormoonpillen voor de overgangsklachten!”, zei ik. “Inderdaad”, reageerde de radioloog, “dat zien we wel vaker.” Opgelucht keerde ik huiswaarts. Wat kan je soms toch blij worden van een bijwerking.