Hinnikend paard

Een tijdje geleden startte mijn man met pantoprazol. Na een tijdje gebruik zei hij ’s ochtends: “Heb jij dat paard vannacht ook gehoord?” Ik zei: “Nee, welk paard?” Hij: “Dat paard dat hinnikte.” We dachten: het zal wel één of ander dier buiten zijn geweest, of hij heeft het gedroomd. Maar een paar dagen later weer hetzelfde: hij hoorde een hinnikend paard en ik hoorde niets.

Mijn man stopte met het gebruik van pantoprazol. En ook het hinniken stopte. Maar helaas, de klachten kwamen terug, dus ook de pantoprazol, en … ook het hinnikende paard. En weer hoorde ik niets.

Ik dacht, goed opgeleid bij Lareb: het verdwijnt als het geneesmiddel wordt gestopt (dechallenge) en het komt terug als het geneesmiddel weer wordt gebruikt (rechallenge); zou het een bijwerking zijn? En ja hoor: hallucinaties staat in de bijsluiter. Hallucinaties kunnen zich in allerlei vormen voordoen, dus waarom niet als een hinnikend paard?

Toen mijn man het weer hoorde, hoorde ik het ineens ook. Ik had hem lang niet zo opgelucht en blij gezien, en dat omdat zijn vrouw een hinnikend paard hoorde. De zoektocht duurde niet lang. Het kwam uit de speelgoedkist. Uit de boerderij, waaruit allerlei boerderijgeluiden komen als je ergens op drukt of een hekje openmaakt.

We dachten dat de kleinzoon alle geluidjes al had ontdekt, maar blijkbaar nog niet, want deze kenden we nog niet. Nu wel.