Nummertjeszuil

Mijn ‘haat’ jegens het apparaat heeft meer met de typetjes te maken. 1. De leukste thuis die heel hard “BINGO” roept als zijn nummer wordt gezegd. 2. De ik snap het systeem niet die – als de snelbalie wordt ingezet – opspringt, met het nummertje zwaait en roept: “Hé!, 74 wordt overgeslagen?!” 3. De oh, ik heb maar wat gedrukt-cliënt. Zucht. 4. De hufter. Ik riep een nummer om en een man liep naar mijn balie. Een vrouw reageert: “Ik was geloof ik aan de beurt, maar ik heb geen nummertje getrokken.” Waarop de man zegt: “Jammer, had je moeten doen!”. En terwijl iedereen wachtte tot het moment dat hij zou zeggen: “Nee grapje, ga maar”, liep hij vrolijk naar mij door.

Ik kreeg op dat moment kortsluiting in mijn hoofd. Ik hoopte dat hij alleen maar iets ongecompliceerds kwam afhalen, wat gelukkig zo was. En net toen ik weer een beetje ontspande en de schouders liet zakken, draaide deze man zich om, liep naar de dame, legde een hand op haar schouder en zei: “Volgende keer niet vergeten een nummertje te trekken hè!”, waarna hij bulderend van het lachen, als Satan himself, de deur uitliep. Wauw.