Vieze smaak

De zoon had de zieke mevrouw naar het ziekenhuis gebracht en vervolgens aangekondigd dat hij morgen vertrok en de komende zes weken niet in het land zou zijn. Net zoals de rest van de familie. Telefonisch waren ze natúúrlijk wel bereikbaar voor overleg. Enigszins verbouwereerd had de arts deze informatie aangenomen. Maandagochtend was mevrouw aardig opgeknapt van haar somatische probleem en mocht ze naar huis. Alleen, daar was niemand om voor haar te zorgen. Mevrouw gaf verslagen aan het wel te begrijpen: “Ze zorgen al zoveel voor me, maar het kan niet altijd denk ik.”

Maar zes weken een ziekenhuisbed bezetten vanwege een zorgprobleem is geen optie. Vele overlegtelefoontjes zouden volgen. Niet naar haar familie overigens, want die namen bij nader inzien de telefoon toch niet op. Overbelaste mantelzorgers, die het op een bepaald moment simpelweg allemaal laten vallen omdat het te veel wordt en de beperkte ondersteuning vanuit de overheid niet voldoet? Of toch mensen die misbruik maken van het verantwoordelijkheidsgevoel van zorgpersoneel?

Hoe dan ook, als iemand nog een medicijn weet om mij na dit incident een minder vieze smaak in de mond te geven, hou ik me aanbevolen.