Samen beslissen

Een zwaar traject voor een man van in de 70, maar de insteek was genezing, dus alle bijwerkingen, pijn en ellende waren het waard. En met succes: half oktober was hij kankervrij! Wat een opluchting. Voor drie maanden. De hersenen bleken niet mee gescand na diagnose, want hersenmetastasen in dat stadium zijn ongebruikelijk (enkele procenten). Maar bij hem wel een feit, helaas.

In maart is hij overleden. Vlak voor zijn dood benoemde hij dat hij zo’n spijt had. Spijt van het moeilijke traject dat hij had ondergaan, terwijl er achteraf gezien geen kans op genezing was. Spijt van zijn laatste jaar, doorgebracht in pijn, misselijk en zwak terwijl hij normaal zo actief was. Hij had het zo graag willen weten, dat er geen hoop meer was, zodat hij zijn laatste tijd kon doorbrengen zoals hij dat wilde. Maar gedane zaken nemen geen keer.

Het troost mij te zien dat we steeds meer aandacht schenken aan samen beslissen. Maar om dat te kunnen, moet een patiënt wel alle informatie hebben. Had er niet voorafgaand toch een volledige scan moeten zijn, bij de ‘kleine’ kans van een paar procent dat daar iets op te zien zou zijn? Een kleine investering, met een grote winst.

Lieke Mitrov-Winkelmolen

ziekenhuisapotheker