Bijeenkomst brengt reddingsactie op gang

Onder de werktitel ‘hoe redden we de volgende mevrouw de Vries’ waren woensdag 10 november praktisch alle partijen werkzaam met medicatieoverdracht in de farmaceutische zorg aanwezig: naast de organiserende partijen waren dit softwareleveranciers, VWS, Nictiz, apothekers, ziekenhuisapothekers, leden van gebruikersraden en een apotheekhoudende huisarts. Genoeg expertise om een aanzet tot een standaard medicatieoverzicht handen en voeten te geven. 

Inhoud en techniek

De inleidende presentatie door, hoe toevallig, Marie-Claire de Vries van het Ministerie van VWS zorgde al voor een flinke discussie. Anne de Roos van de NVZA: “Medicatieoverdracht heeft met privacy te maken, maar Den Haag voert momenteel een verkeerde discussie. Risicoreductie, daar gaat het om. Minder doden, minder ziekenhuisopnames, minder complicaties en dus minder kosten. Dit realiseren we door eenheid te scheppen in de wijze waarop beschikbare gegevens worden overgedragen. Dat is vandaag ons doel.”

Na uitleg over het programma ontstonden twee groepen; inhoud en techniek. De inhoudgroep werkte aan het ideale medicatieoverzicht; wat moet er op staan en waar, is dat voor iedereen handig, hoe zit het met start- en stopdata, ruimte voor vrije tekst, et cetera. Hun werkwijze was pragmatisch zonder andere groepen uit de zorgsector uit het oog te verliezen. 

Begrip

Ondertussen wordt in de aangrenzende zaal gesproken over de techniek. Hoe moet het met tabellen en wat voor coderingen te gebruiken? Ook zij dachten in oplossingen. “Momenteel is praktisch alles technisch mogelijk”, licht directeur ORIA Niek den Toom toe. “Nu bestookt iedereen leveranciers met verschillende wensen. Dat moet handiger. Stel de vraag op een heldere eenduidige manier, daar kunnen leveranciers iets mee. Ik merk door de onderlinge openhartige uitwisseling dat ze bereid zijn mee te werken. Er is meer begrip. We kunnen een hele grote stap naar eenheid zetten, dat levert betere kwaliteit van zorgverlening op.”

Na deze eerste sessie nam iedereen samen de bevindingen, suggesties, aanbevelingen en vragen door. Daarna gingen ze weer in twee werkgroepen uiteen. Een groep stelde een zo definitief mogelijk medicatieoverzicht op, de andere groep werkte een stappenplan uit. Ook deze resultaten zijn gezamenlijk besproken. De stemming was optimistisch; wat bedacht is, heeft draagvlak. 

Reddingsactie

“Apothekers en huisartsen zijn niet de enigen die een medicatieoverzicht nodig hebben. Ook in de thuiszorg, bij verpleeghuizen, de trombosedienst en in het gevangeniswezen zijn medicatieoverdrachtgegevens van belang”, zegt De Roos. “Na ruim tweeënhalf jaar slaan we spijkers met koppen, nu zijn we begonnen met de reddingsactie voor de volgende mevrouw De Vries.”